شاید بتوان ساده ترین شکل یک دعوای حقوقی را دعوای مطالبه وجه یا مطالبه طلب با رسید عادی دانست.منظور از مطالبه وجه یا طلب مطالبه یک خواسته پولی است؛ یعنی خواسته ای که موضوع آن وجه رایج (تومان - ریال) است.طبیعتاً و متعاقب هر دعوای حقوقی، خواسته باید مستند به دلیل باشد.دراینجا طبیعتاً همان طور که گفته شد دلیل، یک رسید یا برگه ای از سند عادی است.مثلاً دریافت کننده وجه در یک کاغذ معمولی و یک برگه عادی اقدام به دادن رسید و به نوعی اقرار به دریافت وجه از پرداخت کننده و طلبکار نموده است.مطابق ماده 265 قانون مدنی وقتی کسی پول یا مالی به دیگری می دهد اصل و ظاهر (اصالت الظهور و ظاهر امر) حاکی از این است که قرار است آن وجه عودت داده شود و دریافت کننده، طلبکار نبوده است مگر اینکه استحقاق خود و عدم ضرورت استرداد را اثبات نماید که در اینصورت با ارائه این دفاع در دادرسی برائت ذمه خود را در قالب حکم دادگاه به اثبات می رساند.در صورتی که خوانده در دعوای مطالبه وجه نتواند برائت ذمه را اثبات نماید، محکوم به پس دادن وجه خواهد شد و ادعاهایی نظیر طلبکار بودن یا پس دادن مانند اینکه بگوید : بله من وجه را دریافت کرده ام ولی طلبکار بوده ام یا بله من وجه را دریافت کرده ام ولی پس داده ام مصداق انقلاب دعواست و دفاع قاطعی محسوب نمی شود.در ادامه ضمن آوردن یک نمونه رای راجع به مطالبه وجه و طلب با رسید عادی این نکته را به مخاطبان گرامی یاد آوری می نماییم که دعوای مطالبه وجه و طلب در عین سادگی از جمله حساس ترین و فنی ترین دعاوی است و ضرورت دارد قبل از اقدام با یک وکیل مشورت نموده یا طرح و مدیریت دعوا را به وی بسپارید.